Μελισσόχορτο, Μέλισσα (Melissa officinalis)
Φρυγανώδης πόα της οικογένειας των Λαμπιατών ή Χειλανθών (δικοτυλήδονα), αυτοφυής στην Ελλάδα σε δάση και θαμνότοπους. Είναι φυτό μελιγόνο, έχει άρωμα λεμονιού και πικρίζουσα γεύση. Οι αρωματικές και φαρμακευτικές ιδιότητές του ήταν γνωστές στους αρχαίους Έλληνες. Τα φύλλα του είναι πλούσια σε ελαιοφόρους αδένες, γι’αυτό και χρησιμοποιούνται για την παρασκευή ενός χωνευτικού και αντισπασμολυτικού αφεψήματος.
Το μελισσόχορτο έχει βλαστό όρθιο, πολύκλαδο, ελαφρά χνουδωτό. Τα ωοειδή πριονωτά φύλλα φέρουν γλυφές. Τα άνθη έχουν στεφάνη σωληνοειδή, δίχειλο και είναι λευκά ή κρεατόχροα και διατεταγμένα κατά μασχαλιαίους, μονόπλευρους σπονδύλους που συνοδεύονται από λογχοειδή βράκτια. Φτάνει σε ύψος τα 30-80 εκ..
Μελισσόχορτο άγριο: Με την ονομασία αυτή είναι γνωστό ένα φυτό, που επιστημονικά λέγεται «βαλλωτή η μελανή». Πρόκειται για πολυετή πόα ύψους 10-80 εκ., βαθυπράσινη, με άσχημη μυρωδιά. Οι βλαστοί της είναι τετραγωνικοί, διακλαδισμένοι, με φύλλα ωοειδή ή στρογγυλά ως τη βάση, με νεύρωση δικτυωτή και άνθη σε πυκνούς σπονδύλους. Είναι είδος κοινό της ελληνικής χλωρίδας. Φυτρώνει επίσης σε όλη την Ευρώπη, τη δυτική Ασία και τη βόρεια Αφρική.
Με την ίδια ονομασία ή και «μελισσόφυλο», αναφέρεται επίσης ένα φυτό, γνωστό και με την επιστημονική ονομασία «μελιττίδα». Ανήκει στην οικογένεια των Λαμπιατών και είναι πολυετές, με απλό και πολύ τριχωτό βλαστό, ύψος 20-60 εκ., με ισχυρή μυρωδιά. Έχει φύλλα μεγάλα, ωοειδή, πράσινα, με μίσχο και μεγάλα άνθη. Φυτρώνει σε δάση, φράχτες και φαράγγια, σε πολλά μέρη της Ελλάδας.
Φρυγανώδης πόα της οικογένειας των Λαμπιατών ή Χειλανθών (δικοτυλήδονα), αυτοφυής στην Ελλάδα σε δάση και θαμνότοπους. Είναι φυτό μελιγόνο, έχει άρωμα λεμονιού και πικρίζουσα γεύση. Οι αρωματικές και φαρμακευτικές ιδιότητές του ήταν γνωστές στους αρχαίους Έλληνες. Τα φύλλα του είναι πλούσια σε ελαιοφόρους αδένες, γι’αυτό και χρησιμοποιούνται για την παρασκευή ενός χωνευτικού και αντισπασμολυτικού αφεψήματος.
Το μελισσόχορτο έχει βλαστό όρθιο, πολύκλαδο, ελαφρά χνουδωτό. Τα ωοειδή πριονωτά φύλλα φέρουν γλυφές. Τα άνθη έχουν στεφάνη σωληνοειδή, δίχειλο και είναι λευκά ή κρεατόχροα και διατεταγμένα κατά μασχαλιαίους, μονόπλευρους σπονδύλους που συνοδεύονται από λογχοειδή βράκτια. Φτάνει σε ύψος τα 30-80 εκ..
Μελισσόχορτο άγριο: Με την ονομασία αυτή είναι γνωστό ένα φυτό, που επιστημονικά λέγεται «βαλλωτή η μελανή». Πρόκειται για πολυετή πόα ύψους 10-80 εκ., βαθυπράσινη, με άσχημη μυρωδιά. Οι βλαστοί της είναι τετραγωνικοί, διακλαδισμένοι, με φύλλα ωοειδή ή στρογγυλά ως τη βάση, με νεύρωση δικτυωτή και άνθη σε πυκνούς σπονδύλους. Είναι είδος κοινό της ελληνικής χλωρίδας. Φυτρώνει επίσης σε όλη την Ευρώπη, τη δυτική Ασία και τη βόρεια Αφρική.
Με την ίδια ονομασία ή και «μελισσόφυλο», αναφέρεται επίσης ένα φυτό, γνωστό και με την επιστημονική ονομασία «μελιττίδα». Ανήκει στην οικογένεια των Λαμπιατών και είναι πολυετές, με απλό και πολύ τριχωτό βλαστό, ύψος 20-60 εκ., με ισχυρή μυρωδιά. Έχει φύλλα μεγάλα, ωοειδή, πράσινα, με μίσχο και μεγάλα άνθη. Φυτρώνει σε δάση, φράχτες και φαράγγια, σε πολλά μέρη της Ελλάδας.
6944065295